هرمز

روش های درمان اتیسم در بسیاری از افراد مبتلا به اختلال طیف اتیسم بدون توجه به سن تشخیص اختلال، سودمند میباشند. افراد در هر سنی، در هر سطحی از توانایی اغلب می توانند پس از مداخلات به خوبی طراحی شده و استفاده از روش های درمان اتیسم پیشرفت نمایند. هرچند تشخیص در سنین پایین و بکارگیری روش های درمان اتیسم ، نتایج بهتری خواهند داشت.

اگرچه در حال حاضر هیچ درمان استاندارد واحدی جهت اختلال طیف اوتیسم (ASD) وجود ندارد. اما روش های درمانی و حمایتی متنوعی جهت کمک به کاهش علائم و به حداکثر رساندن توانایی های فرد مبتلا به اتیسم وجود دارد. از جمله این موارد، رفتار درمانی، رویکردهای رشدی-تکاملی تا استفاده از داروها در درمان اتیسم جهت برخی علائم همراه و درمان های جایگزین را در درمان اتیسم می توان نامبرد .

افراد مبتلا به اختلال طیف اتیسم در صورت دریافت انواع درمان اتیسم و مداخلات طراحی شده مناسب، شانس برخوداری و بکارگیری تمامی توانایی ها و مهارت های خود را میتوانند داشته باشند. اگرچه مؤثرترین نوع درمان اتیسم و مداخلات آن ممکن است بسته به نیاز خاص، برای هر فرد متفاوت باشد. معهذا، اکثر افراد مبتلا به اختلال طیف اتیسم از برنامه های طراحی شده مناسب و سازمان یافته تخصصی، بهترین نتیجه را میگیرند. در برخی موارد، درمان اتیسم می تواند تا حد زیادی علائم را کاهش داده و به افراد مبتلا به اتیسم در انجام  فعالیت های روزانه کمک نماید .

توانبخشی و به خصوص کاردرمانی و گفتاردرمانی اصلی ترین بخش درمان اتیسم است.

کودکان اتیسم بایستی زیرنظر متخصص روانپزشک باشند تا در صورت نیاز به دارو، داروی مناسب دریافت کنند.

نشانه های اولیه(شیرخوارگی)

هرچند بسیاری از نشانه های دلالت کننده بر وجود اختلال اتیسم از سنین ۱۸ماهگی تا شش سالگی بوضوح آشکار می شوند، اما ممکن است بسیاری از آنها در سنین ۱۲تا۱۸ماهگی و یا قبلتر از آن آشکار شوند.

برخی از این نشانه ها در زمینه های مختلف به شرح زیر می باشند.

مهارتهای ارتباطی کودکان اتیسم

• تا ۱۲ ماهگی هنوز در آنها ژستهایی از قبیل چنگ زدن، اشاره کردن و تکادن دادن دست مشاهده نمی شود.
• تا ۱۶ ماهگی هنوز قادر به بیان یک کلمه نمیباشند.
• تا ۲۴ ماهگی هنوز قادر به بیان عبارات دو کلمه ای نیستند.

مهارتهای اجتماعی کودکان اتیسم

• لبخند اجتماعی و حالت انتظار برای در آغوش گرفته شدن در برخورد با دیگران در آنها وجود ندارد.
• تماس چشمی غیرعادی یا کمتر از حد معمول در آنها آشگار است.

معنای نشانه های رفتار اجتماعی مانندچشمک زدن، شکلک درآوردن و دالی دالی را درک نمیکنند.

زل زدن، برگرداندن سر، تعقیب دیگران و تولید صداهایی از سر هیجان در آنها مشاهده نمیشود.

نشانه ها در سنین پیش از دبستان

در زمینه رفتاری

• قشقرق های طولانی و دشوار دارند.
• بدون دلیل آشکار میخندند یا گریه میکنند.
• دلبستگی های غیر معمول مانند علاقه افراطی به یک موسیقی، اسباب بازی و یا وسیله ای خاص در منزل و انجام رفتارها و حرکات کلیشه ای مانند تکان دادن بدن و حرکاتی مانند بال زدن دستها دارند.
• در انطباق با تغییرات محیط مانند تغییر مکان غذا خوردن، مکان خوابیدن و یا طراحی داخل منزل مقاومت می کنند.
• بیقراری و بیش فعالی دارند.

مهارتهای ارتباطی و زبان

• در ۱۲ ماهگی زمانیکه او را با نام صدا میزنند جواب نمیدهد.
• لغاتی که قبلا استفاده کرده اند را از دست میدهند.
• ممکن است به صداهای مشخصی واکنش نشان دهند.,اما صدای انسان را نادیده بگیرند.
• در انجام و درک ژستها و اشارات مشکل دارند.

مهارت های اجتماعی

• وقتی با آنها صحبت میکنید جای دیگر را نگاه میکننند و به افراد پیرامون توجهی نشان نمیدهند، یا توجه بسیار کمی به آنها دارند.
• پاسخی به لبخند والدین و یا دیگر نزدیکان نمیدهند.
• علاقه ای به بازی با کودکان دیگر نشان نمیدهند.
• بنظر میرسد اغلب در دنیای خود به سر میبرند.
• پاسخی به تظاهرات صورت یا واکنشی به احساسات آدمهای دیگر نمیدهند.

بازی در کودکان اتیسم چگونه است؟

• فاقد قدرت تخیل در بازی بوده و یا به میزان اندک از آن استفاده می کنند.
• آغازگر فعالیت یا بازی با دیگران نیستند.
• با ابزارهای محدود و مشخص بازی می کنند.
• به جای استفاده از کل یک وسیله بازی، تنها با اجزای آن بازی می کنند.

 این یک باور رایج است که “انواع” اوتیسم  وجود دارد. در گذشته ای نه چندان دور، بسیاری تصور می‌کردند چهار نوع اتیسم وجود دارد که عبارت بودند از:  اختلال اتیسم، اختلال آسپرگر، اختلال از هم گسیختگی یا فروپاشی دوران کودکی (CDD)،  اختلال رشد فراگیر – غیرمشخص (PDD-NOS).

اما از سال 2013 که انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) معیارهای تشخیصی خود را در ویرایش پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) به روز کرد، همه چیز تغییر کرد. (APA) توضیح داد که اختلال اتیسم، سندرم آسپرگر، اختلال از هم گسیختگی دوران کودکی و اختلال رشد فراگیر – غیرمشخص

(PDD-NOS) همگی به عنوان یک اختلال منفرد تحت عنوان اختلال طیف اتیسم (ASD) که طیف وسیعی را پوشش می‌دهد، بهتر است در نظر گرفته شود.

اوتیسم در اصل، یک واژه یونانی است. معنی لغوی اوتیسم، خودگرایی است. کلمه اوتیسم یک واژه‌ مرکب است که حاصل ترکیب دو واژه‌ اوتوس و ایسم است. اوتیسم نوعی اختلال شخصیتی و روانی است که فرد در آن بیشتر به درون‌گرایی و فاصله گرفتن از محیط پیرامون و انسان‌های اطرافش، حتی خانواده دچار می‌شود. اوتیسم بیشتر در دوران کودکی در افراد ظاهر می‌شود و اکثراً قبل از رسیدن به 3 سالگی علائم آن در فرد پدیدار می‌شود. جالب است بدانید تا به حال دلیل اصلی بروز اختلال اوتیسم کشف نشده است.

 علائم عمومی اوتیسم در کودکان می‌تواند مواردی مانند پرخاش کردن در مقابل ایجاد ارتباط با اطرافیان باشد. کودک در چنین حالتی، هیجان خود برای بازی‌های دسته جمعی را از دست می‌دهد و گاهاً گوشه‌گیر و عصبی جلوه می‌کند. این اختلال، ریشه‌اش به تعاملات اجتماعی بر می‌گردد و در همان نقطه، خلل ایجاد می‌کند.

برخی از افراد علت ایجاد این اختلال ذهنی را تفاوت در محیط زندگی و جمع خانواده یا آموزش و تربیت متفاوت و همچنین تغذیه و ژنتیک به شمار می‌آورند؛ اما علت، هیچ کدام از موارد ذکر شده نیست.

همان‌طور که اشاره شد، علت اوتیسم هنوز که هنوز است رازی بزرگ باقی مانده است. لازم به ذکر است که اختلال اوتیسم در بزرگ‌سالان و کودکان علائم یکسانی را بروز نمی‌دهد.

ختلال طیف اوتیسم (ASD) یک اختلال عصبی و تکاملی است که بر نحوه تعامل فرد با دیگران، برقراری ارتباط، یادگیری و رفتار او تأثیر می‌گذارد. اگرچه اوتیسم در هر سنی قابل تشخیص است، اما به عنوان یک “اختلال تکاملی” توصیف می‌شود، زیرا علائم معمولاً در دو سال اول زندگی ظاهر می‌شوند.

اغلب افراد مبتلا به اتیسم علائم زیر را بروز می‌دهند:

• مشکل در برقراری ارتباط و تعامل با دیگران
• داشتن علایق محدود و رفتارهای تکراری
• علائمی که بر عملکرد فرد در مدرسه، کار و سایر زمینه‌های زندگی تأثیر می‌گذارد

اوتیسم به عنوان طیفی از اختلالات شناخته می‌شود، زیرا تنوع گسترده‌ای در نوع و شدت علائمی که افراد تجربه می‌کنند وجود دارد.

افراد از هر جنسیت، نژاد، قومیت و وضعیت اقتصادی ممکن است به ASD مبتلا شوند.

اگرچه بیماری اوتیسم معمولا یک اختلال مادام‌العمر است، اما درمان‌ها و مداخلات مناسب می‌توانند علائم و عملکرد روزانه فرد را بهبود بخشند.

انواع بیماری اوتیسم چیست؟

با توجه به آمار DSM (راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی)، اختلال اوتیسم را می‌توان به چند دسته زیر تقسیم کرد:

• با یا بدون همراهی اختلالات فکری
• با یا بدون اختلال زبانی
• مرتبط با یک بیماری پزشکی یا ژنتیکی شناخته‌شده یا یک عامل محیطی
• همراه با اختلال عصبی، روانی یا رفتاری دیگر
• با کاتاتونیا (Catatonia، نوعی اختلال روانی که در طی آن بیمار درک درستی از محیط و اطرافیان خود ندارد.)

یک فرد می‌تواند به یک یا چند مورد از این اختلالات، مبتلا شود.

قبل از DSM-5، برای افراد در طیف اوتیسم ابتلا به یکی از اختلالات زیر تشخیص داده می‌شد:

• اختلال اوتیسم
• سندرم آسپرگر (Asperger’s syndrome)
• اختلال فراگیر رشد طبقه‌ بندی نشده (PDD-NOS)
• اختلال از هم گسیختگی کودکی

بیماری اتیسم  (درخودماندگی یا Autism) یکی از بیماری های جدی گروه بیماری های رشدی اختلالات طیف اوتیسم  بوده که در اوایل دوره کودکی (معمولا قبل از ۳ سالگی) ظاهر می شود.

بنظر می رسدکه یک اختلال در سیستم عصبی که باعث عدم عملکرد صحیح مغز می شود در ایجاد این بیماری مؤثر می باشد.

تعداد کودکان مبتلا به اوتیسم  در حال رشد است.

هرچند درمان و شفای کاملی برای درمان اوتیسم  وجود ندارد، اما درمان جدی و بموقع اوتیسم تغییرات بزرگی در زندگی کودکان مبتلا به بیماری ایجاد می‌کند.

منبع: موسسه گنجینه